Too Many Things To Celebrate.

Maligayang Kasarinlan sa bansang Pilipinas!

What could've been : Happy Fourth Month.

What is currently : Happy First Month of Independence.

On the lighter note : Happy First Entry!

"All good things must come to an end." True enough. Hindi naman pwedeng laging masaya. Hindi rin laging perfect. Dapat, magkaroon ng thrill ang buhay. So ayon. Before I go deep into ze drama part of this blog, (wala akong mailagay) so let's just go to the drama part. 

Four months ago, nagsimula ang what I thought was the perfect love story. I went online at around six in the morning. And to my surprise, tinanong niya ko to be his prom date. And yes, via chat. Pero, tinanong niya naman ako ulit via letter na pinaabot kay bff ko at sumagot ako via letter na pinaabot ko kay bff niya. So, 'yon. 'Tas ayon na. I guess, marami rin namang naging saksi sa mga bagay bagay..

Flashback flashback. Before, I only knew him as my friend's ex. 'Pake ko ba sa kanya. Tapos, nagkatabi nung graduation, ayon. 'Di ko pa rin siya binibigyang atensyon nung mga panahong 'yon. My eyes were set on another guy. Hihi. Tapos nag-high school. Ayon, friends friends. I never knew that I would even love him this way. You had your relationship, I had my own. Sinabi mo pa dati na ikaw ang presidente ng fans club namin. Tapos, dumating sa point na naging close, closer tapos, ayon. Akala ko ito na talaga. Akala ko masusurvive lahat ng delubyong dumaan but I was wrong. Hindi pala ganon ang mangyayari. 

Long story short, nawala din. Ewan. Hindi talaga alam kung anong nangyari. Nagulat nalang ako. Isang araw, wala na. Parang, okay? Hindi ko alam kung bakit hindi ako nagtanong, hindi ko alam kung bakit "Okay, ganon talaga. Wala naman akong magagawa eh. Tapos na naman." lang ang naisagot ko. Siguro napagod na rin ako? Siguro naawa nalang din ako sa sarili ko na laging pinipilit na mag-effort na laging naniniwala na maayos ang lahat. Akalain mong nakakpagod pala ang maging optimistic? So there. I'm not saying na hindi siya nag-effort, well, in fact, he tried to be the perfect guy for me. Siya pa. Siya si Mr. Number One, Mr. I have it all, Mr. Perfect. 

His happiness no longer resides in my company and I have to learn to accept that. 

Gusto ko sanang mag-usap kami, personally. Pero alam mo 'yung feeling na natatakot ka? 'Yung alam mong wala namang pupuntahang maganda or, 'yung alam mong 'yung inaasam mong ending ng pag-uusap mo eh, hindi naman talaga mangyayari. There. Kaya ako natatakot. Natatakot ako na magkaharap kami. 

Kung kayo talaga, kahit ilang miles, kahit gaano katagal, kayo pa rin talaga sa huli.

Until this very day, I still love him. And I honestly, I will still love him no matter what. Nakakainis. Kung kaya ko lang na sa isang iglap, wala na. Pero hindi e. Pero, tanggap ko na. Tanggap ko na. 

I have classes tomorrow so I should stop the blogging and the drama. Shitty. 

Ang drama ko. Hihi. More dramas to come. \m/

Oh. Me' pasok na bukas.