SEMBREAK NA!

Ilang linggo rin namin 'tong hinintay. Ilang araw rin naming pinagrosaryo na sana sembreak na. Sana sembreak na. Sana, sembreak na. At laaaaaaaast! SEMBREAK NA TALAGA! :'D

Time to rest, time to reflect, time to enjoy. 

'Yung feeling na matapos ang three stressful weeks, (1st week: week before pt = one of the most stressful weeks ever created; 2nd week: pt week = spell no hw but study x one thousand times.; 3rd week: completion of requirements (spell project) UN atbp.) eh, ayon at natapos rin. At, eto na nga, within our grasp na ang tumataginting na pahinga!

Imagine 12 hours of non stop sleep! Imagine eating everything you find at home. Just plainly imagine REST. Super sarap 'di ba?

Naniniwala ako na well-deserved ng mga taong TUNAY na naghirap ang isang malupit na sembreak. I mean, nagpagod at nag-effort ka nang todo, tama lang na reward-an mo ang sarili mo ng pahinga. Pero, kung wala ka namang ibang ginawa kundi matulog/tumingin sa salamin tuwing klase... Ano ka chixxx? 

Kahit na, sabihin nating mej marami pa rin ang mga dapat gawin over the sem break, (kase 'di naman talaga matutupad yung walang gagawin chuva..) eh dapat, i-enjoy pa rin natin 'to. Let's say... 25% Work 75% Enjoyment. Mapa IP man 'yan, o 'di kaya'y A.Portfolio, lectures o kahit ano pa, find time and MAKE SURE that you make this LAST SEM BREAK AS A HIGH SCHOOL STUDENT a very, very, very memorable one. 

OMGSXZX. Last.Sem.Break.As.A.High.School.Student. Third Quarter na. Parang kelan lang nung...Tapos ngayon biglang...Malapit na pala ang... Graduation! Are we ready to leave the caressing arms of our dear Alma Mater? Ilang buwan na lang ba? Kaunting kendeng na lamang at maghihiwa-hiwalay na tayo...

'Yung feeling na.. YES sa wakas. Kaso, 'yung feeling rin na... PAANO NA? Paano na ang buhay pagkatapos ng High School? May ganon rin pa lang chorva. 'Yung mixture ng saya, lungkot, takot, excitement at iba pang mga chenes! Kasi, sabi nga nila, ito daw abg best part ng pag-aaral. Ang high school. So, paano na nga? 

6 orrrr 5 months nalang. Friends, walang iwanan and limutan ha? 

Ang aga ng chorva ko pero, here goes....

CLBYG, LG, MSBT, MNL, IMG,MLYBT,LPNL

You guys made this hs life of mine very significant. You'll always have this special place in my heart. You guys were there sa mga first chenes, first churva, at lahat ng iba pang mga milestones sa buhay ko.. So, iloveyou guys! (eto na muna for now para may isusulat pa ako para sa inyo sa mga next months)

                                                                                                                                                                                                                                                                 ♥ly

Purpose.

Katatapos lang ng Vocation Seminar naming kanina. May ilang mga madre, may isang pari at maraming priests-to-be. ‘Nung una, kala ko wala lang. ‘Yung parang, vocation seminar… Eh ‘di sige. Tapos, naisip ko rin na baka naman sa seminar na ‘yon, ma-feel ko na tinatawag ako ni Lord. Actually, ‘di ko talaga alam kung anong dapat i-expect ‘dun sa seminar…

Madaming nagsalita, medyo mahahaba pa nga na tipong, nawala na rin yung atensyon ko ‘dun sa mga speaker kasi tinaguriang holy hour ‘yung schedule ng seminar. Biglang kumanta sina brother at ‘wag ka, dinamay pa kami. Na pa ‘Yes Lord. Yes Lord. Yes, Yes, Lord.” Pa nga kami eh. Tinuruan pa kaming maglaba ‘nung mga seminarista. Siyempre, nabuhayan naman kami. Sa wakas… Plenary na. May ilang mga nagtanong,  sa totoo lang, medyo hiniling ko na nga na wala nang magtanong eh, ‘yung tipong, ‘Please tama na. Uwi na tayo.’

Sabi nga ni Mrs. Apol, ‘di naman nila ineexpect na after nung seminar eh bigla nalang maisip namin na magmadre o di kaya nama’y magpari. Siguro, ang aim nila eh ‘yung maipakita sa amin ng ganito pala ang buhay, na marami palang puwedeng mangyari. Dagdag pa ‘ron, siguro gusto nilang at this very moment, hanapin na namin ‘yung purpose namin sa buhay, ‘yung hanapin na naming kung nasaan ba talaga ‘yung puso namin, ‘yung pumunta na kami ‘dun sa path na gusto ni Lord para sa amin. Naks.

‘Eh ‘di ayun nga, natapos ang araw. Sumakay na ako ng tricycle. Ibang klaseng ride pauwi ang naranasan ko. Ewan ko lang ha, pero ang lalim talaga nung iniisip ko. Isama mo pa ‘yung tahimik na motor ng tricycle, as in ‘di talaga maingay, parang wala lang kaya kung anu-ano tuloy ang naisip ko…

Dumaan kami sa isang eskinita - madilim, mapanghi, mabaho. Tapos doon ko na naisip, ‘bat kaya may ganito? May naisip akong ibang tao at nawala yung atensyon ko doon sa dinadaanan namin. Natuon na lang ulit ‘yung atensyon ko nung malapit na sa Greenwoods. Bago kasi dumating ng Greenwoods, may madadaanan munang parang squatters area, ewan ko kung squatters yun o sadyang mahirap na barangay lang. Tapos, may bata sa may kanto, umiiyak. Nakaupo siya sa patung-patong na mga basura, malapit sa dalawang asong naghahalukay din ng basura. Napaisip ako. “Bakit kaya ganito ang mundo? Bakit may mga batang kailangan maranasan ang ganito?” Pagkatapos ‘non, naisip ko na “Sana mabago ko ang mundo.” ‘Yung alam mo ‘yon, ang broad, ang hirap, ang ambitious. Pero, naisip ko lang talaga. Baka ‘yun yung vocation ko? Baka something related to helping people? Something related to changing the world?

Actually, ‘di ko alam kung pano sisimulan. Kung matutupad ko ba talaga. Kung kaya ko.  SANA, makaya ko. ‘Yung bago manlang ako maging deadz eh may magawa akong SOMETHING na makabuluhan. Gusto ko malaman kung anong vocation ko... Kung anong purpose ko... Ito kaya? Or there's something else? Pero bakit ko naman naisip na gusto kong baguhin ang mundo? BASTA. Basta lang siyang pumasok sa puso at isipan ko. May something. Sana. 

Sa Soup Kitchen, naka-encounter na ko ng mga kids na katulad nung nakita ko kanina.. 'Tas parang, sayang yung opportunity sa soup na makagawa ng difference. Ewan. Parang, sana pala ganito ginawa ko, sana pala..  Pero sabi nga nila, everything happens for a reason. So siguro, dapat paghandaan ko muna kung anong dapat gawin. Dapat isipin ko munang mabuti kung ano talaga purpose ko.. 

Ano nga kaya ang purpose ko 'noh?

Gaah. It would be so awesome if I’d be able to do something for the world, wait, ‘wag agad world, kahit yung mga street children lang dito sa may labas ng Greenwoods or basta, kahit ano na magiging first step para matupad ko ‘tong feeling ko na vocation ko…

Ano nga kaya ang purpose ko....

Life is just so precious para sayangin at hindi tuparin ang ‘vocation’ mo. So, find it, fulfill it, live it.

*Ang serious noh? Eto epekto nung seminar sa akin kanina. Kahit na mej inaantok-antok ako, tinamaan pala ko kahit papano.