10 Months

Just because it's timely and I've wanted to blog about UP for quite a long time now... plus the fact that UP taught me things that are worth sharing.

Hindi talaga maalis 'yung sarap sa pakiramdam sa bawat moment na sasabihin mong taga-UP ka. 'Yung tipong may spark at may kilig every time tatanungin ka ng mga tao kung saan ka nag-aaral at buong pagpapakumababa mong sasabihing, "Sa UP po." Kunyari humble pero aminin na natin, masarap sa pakiramdam tuwing sasabihin mo ang mga salitang 'to. Para bang instant pogi at ganda points. Instant tatak ng star sa kamay, instant kasikatan, instant 'kataasan' over sa iba. Pero... hindi naman natatapos sa "Sa UP po" ang istorya nating mga Iskolar ng Bayan. Hindi nadadaan sa id lace at UP Maroons shirt ang lahat. Kailangan ng effort. At huwag ka, hindi basta bastang effort lang... Effort na tipong, ibigay mo na lahat ng pawis, dugo, luha, yaman at sanity mo para lang mapatunayan hindi lang sa kanila, kundi pati sa sarili mo na isa kang tunay at worthy kang tawaging  Iskolar ng Bayan.

Alam kong kulang pa ako sa 'years of stay' sa UP para sumulat ng ganito. Alam kong kaka-alis ko pa lang sa pagiging freshie (well actually, hindi pa since Freshman pa rin ang nakalagay sa crs ko..) pero feeling ko naman, may mga bagay na masasabi nating, at this early stage eh, natutunan na natin. So ito. Ilan sa mga bagay na never ever ever kong malilimutan. Mga bagay na tinuro ng UP sa akin (hindi sa lang sa classroom.. pati sa labas.. kahit sa cr.. basta)

1. Babagsak at babagsak ka.

-Yun na yon. Walang sugar coat sugar coat. Walang 'never give up or try and try or failure is the best motivation' keme. Simple, totoo at prangkang mga salita na ang ginamit ko para hindi ma-mislead ang mga tao. SW, HW, Exercise Set, Lab, Recitation, LE, Final Exam, Oral Exam, Practical Exam o yung course mismo, lahat lahat na. Either 'di ka nag-aral, na-mental block ka, mali ang na-kopya mo, kinain ng aso ang exercise set mo, or kung ano mang shit ang dahilan ng pagbagsak mo... Ngyari na. Bumagsak ka. Pero normal lang yon... (Ngayon, narealize ko na normal lang yon.) Hindi ka naman pala magiging less of a person kung babagsak ka. Eh sa minalas e. Eh sa mahirap talaga e. Eh sa, hindi talaga umubra e. Ganon talaga. May mga 'those days' (yes parang sanitary pad lang) na hindi talaga umaayon sa'yo lahat ng ngyayari. Imba kung di ka babagsak ni isang beses. Normal kung bumagsak ka. Ang hindi normal eh ang hindi mo pagbangon sa pagbagsak na yon. (Haha alam kong walang never give up ek ek pero totoo talaga to pramis) 

**Dati talaga akala ko ikamamatay ko ang pagbagsak. Eh kasi naman, nakakahurt talaga ng ego. Mej yung confidence na sabihin taga-UP ako eh mej nakakakaba na kasi baka biglang tanungin ako tungkol sa math or some shit. Pero seryoso. Nakakafrustrate. Ang sakit sa ego. Nakakabaliw ng slight. Natutunan ko na kailangan mo lang tanggapin. Kailangan mo lang labanan. Hindi ka naman nila isstone to death dahil lang bumagsak ka e. I-chi-cheer ka pa nila. Tutulungan ka pa nila. Sasabihin pa nilang.. "Okay lang 'yan ako nga tres lang diyan e." or "Hahahahaha ako din bagsak e. Sabay tayo magsummer!" At iyon ang mga tunay na iskolar ng bayan... cool dudes. Haha.

2. Hindi egotistic nerds ang mga tao sa UP ok...

-Well okay may ilan... HAHAHAHA. Pero seryoso siguro one out of 7 people lang yung mga egotistic nerds na masarap tusukin ng ballpen kapag sobrang yabang na pero all in all, sobrang cool ng mga taga-UP. (Lol not cool in a cool conyo or whatever way pero basta gets niyo na yon matatalino tayo 'di tayo slow.) Parang kung ano nga yung sinabi ko sa unang number... Hindi ka nila isstone to death kapag nalaman nilang bumagsak ka ok. Hindi ka rin nila ikukulong kung probee ka na. Oo mej sasambahin ka nung iba kapag nalaman nilang uno ka sa ganitong subject pero lahat naman ng tao ganoon 'di ba? Hehe. Ang gusto ko lang i-point out... DI KAMI NERDS OK. Hahahaha. Cool kids kaya kami.... =)))))) Basta. UP is not composed of egotistic nerds. 'Di kami puro aral at GWA lang. 'Di kami puro utak. We also have the heart. Duh.. It's honor and excellence remember?

3. Hindi porke't taga-UP eh aktibista na. 
-Sobrang negative streotyping ang pagsasabing 'magulo' 'puro aktibista' 'pamumundok' 'pagrarally' lang ang meron sa UP. Mej masarap kutusan yung mga taong ganoon mag-isip. Porke't we speak our minds eh aktibista na? Everything we fight for is worth it. Hindi kami nagpprotesta para lang sumikat or whatever. Hindi kami araw araw nagrarally. Kaya 'yung taong susunod na magsasabi sa'yong puro gulo lang ang meron sa UP, bugbugin mo. Joke!!! Peace men.

4. Kailangan sa buhay na marunong kang magtanong (+ a good sense of direction would help too...)

-Ok, ito na talaga. Sobrang umm mej nakakalito talaga mga ruta sa UP-D. Ikot, Toki, Katip, MRT, Pantranco at kung mga aneklat pang mga jeep. Kung hindi ka matandain at mej shungers ka sa pagdating sa mga directions (like me) it's either you get lost, you walk 2342342 miles or you cry in the corner kasi late ka na (eh T.Monsod pa naman next class mo...) kapag hindi mo naisipang magtanong-tanong at humingi ng tulong. Parang life lang. (huwaww) Kahit feeling natin alam na natin ginagawa natin, minsan, sumasablay pa rin. Pwede naman manigurado sa pagtatanong pero dahil tinatamad tayo.. We go on an adventure... na minsan, hindi maganda ang kinakalabasan. Sa UP ako natutong mag-tanong. Hindi na pwedeng maging Mr. and Ms. Know it all. Hindi na uso yun sa UP. Hindi uubra. Malelate ka lang. Masasaraduhan ka ng pinto ng GT-Toyota. Absent ka sa lecture ni Ma'am, bye bye .5 ka na. Ask for help! 'Di mo naman siguro ikamamatay kung hihingi ka ng tulong in times of distress diba? Hindi naman siguro nakakahiya? Mas mabuti nang sigurado kaysa late. Joke. Mas okay ang sigurado kaysa umiyak nalang sa kanto...

5. Hindi pwedeng go with the flow lang.

-Matatangay at matatangay ka. Worse comes to worst, malulunod ka pa. Malulunod ka pa sa sobrang daming bagay na pwede naman makasanayan nalang, pabayaan nalang. Pero since Iskolar ka na ng Bayan ngayon, hindi na pwede ang pwede na. At mas lalong hindi na pwede ang bahala na, go with the flow nalang. Kailangan mong labanan ang current. Sometimes, you even have to go against it and it's just normal. Life isn't about sailing with the rapids. It's about going through and sometimes, against it.

6. Matututo kang lumaban para sa iba.

-"Iskolar ng Bayan ngayon ay lumalaban" as time passes by, this line will become more than just a chant. Meron talagang satisfying and sweet feeling na nadudulot sa tuwing chinachant /  cheer to pero mas iba yung feeling once na maging higit pa sa chant to. Yung feeling na 'di ka na apathetic. Yung feeling na for once in your life, may ipinaglaban kang hindi lang para sa'yo. Yung for once in your life, nakita mo na may mali sa kung anong nakasanayan tapos nilabanan mo. Ayyy grabe fulfilling. Pero mas fulfilling kapag napanalunan mo yung ipinaglalaban mo. Sobrang feel good moment. (Pero inuulit ko di ako, aktibista okkkkkkkkkkkkk)

7."Kailan at paano ka lalabas?"

Ang pinakamatinding tanong na ikaw at ikaw lang mismo ang makakapagproduce ng sagot. Hindi natatapos ang kuwento sa pagpasa sa UPCAT at sa pagpasok sa UP. Simula palang 'yon kaya kung ako ikaw, magreready na ako ng dalawang timbang kape at ilang daang toneladang will power.

Ayan, ilang mga bagay na natutunan ko sa UP sa loob ng 10 months. Treasure every moment.